وبلاگ lifestyle
» چگونه خود را کنترل کنیم
بسم الله الرحمن الرحیم
باسلام خدمت همراهان عزیز و دوس داشتنی
امیدوارم خیلی زود خبرای خوب بشنوید و زندگی بر وفق مرادتون بشه.
دیروز متاسفانه با خبر شدم که پدر یکی از دوستانم از روی دیوار سقوط کرده بود و جانش رو از دست داده بود.
امروز با یکی دیگه از دوستانم برای عرض تسلیت بلند شدیم رفتیم خونه اون مرحوم.
همه ناراحت و محزون بودن و ما هم بی سروصدا یه گوشه ای پیدا کردیم و نشستیم چند دقیقه ای که گذشت آقایی با پسرش که سنش پایین بود و بسیار شیطون و اذیت کار بود وارد شد.
پسره وقتی چند دقیقه ای نشست کم کم یخش آب شد و شروع کردن به اذیت کردن و شیطونی!
داشت برای خودش بالا و پایین میپرید و بازی می کرد که چشمش به مردی افتاد که موهای روی سرش ریخته بود
بلند بلند شروع کرد به خندیدن و جلوی من ایستاد و رو به پدرش کرد و گفت: بابا، بابا این آدمه رو نگاه، روی سرش مو نداره! سرش برق میزنه!
من تو اون موقعیت نتونستم خودمو کنترل کنم و کمی خندیدم
پسرک وقتی دید پدرش جوابشو نداد و من خندیدم
برگشت و گفت عمو عمو اونو نگاه کچلههه! و دوباره زد زیر خنده!
نمی تونستم خودم رو کنترل کنم
بقیه ریز ریز میخندیدن اما من نمی خواستم بخندم
ولی از اونجایی که من خیلی خوش خنده هستم، نمی تونستم خودم رو کنترل کنم!
تند تند به خودم میگفتم نخند نخند اما وقتی به خودم می گفتم نخند نخند! بیشتر و بیشتر کنترلم را از دست می دادم قهقهه نمیزدم اما همان که نمی توانستم چهره ای جدی داشته باشم و کمی برای ابراز همدردی نیز، محزون باشم خودش باعث شرمساری بود آخر هرچه که باشد 15 سال با پسر آن مرحوم رفیق بوده ام.
همان موقع برایم سوال پیش آمد که چطور می توانم خودم را کنترل کنم؟ کمی تحقیق کردم و نتیجه تحقیقم را در اینجا با شما اشتراک خواهم گذاشت.
1- کمتر بنشین تو مستراح
بعضی از دوستان و عزیزان هستند که وقتی گلاب به روی ماهتان به دستشویی می روند برای خارج کردن آنها باید سندی پیدا کرد تا آزاد بشوند.
نیم ساعت آنجا می مانند و مشخصا چون کار خاصی انجام نمی دهند وارد دنیای خیالات و افکار بدردنخور می شوند و کسی که وارد دنیای تخیلی خود می شود گاهی با خودش حرف می زند، گاهی می خندد و گاهی هم محزون می شود. جلوی قوای تخیل را نمی توان گرفت، هر لحظه می تواند چند جا برود و احساسات ما را برانگیزد در نتیجه این ماست که گاهی سبب می شود نتوانیم جلوی برخی از احساساتمان مقاومت کنیم. میخواهیم گریه نکنیم اما افکار و خاطرات تلخ و اتفاقی که اخیرا پیش آمده است، دائما برایمان مرور می شود و سبب می شود کخ ناگهان بزنیم زیر گریه یا ناگهان بخندیم.
زمانی که بخواهیم خودمان را کنترل کنیم اولین و مهم ترین قدم حفظ و کنترل ذهن و افکار خود است. آن هم به روش صحیح.
کنترل ذهن نباید بصورتی باشد که اوضاع را خراب تر کند
به مورد بعد توجه کنید.
2-سگ سیاه
دکتر هلاکویی در یکی از سخنرانی هایش داستان مردی را تعریف می کرد که علم کیمیا و تبدیل فلز عادی به طلا را فرا گرفته بود اما کلاه به سرش رفته بود.
داستان از این قرار بود که این بنده خدا برای فراگیری علم کیمیا هزینه زیادی کرده بود و روش آن را آموخته بود ولی بعد از طی مراحل بعد از چند ماه، در مرحله آخر شکست می‌خورد.
اما مرحله آخر چه بود؟ هنگامی که می خواست فلز عادی را با ماده مخصوص به طلا تبدیل کند، نباید به سگ سیاه فکر می کرد اما هرچه تلاش می کرد هنگام انجام مراحل آخر، تصویر سگ سیاه به ذهنش می آمد و همه چیز خراب می شد، ذهن انسان بسیار افسار گسیخته و لجباز است.
هنگامی که تلاش کنید آن را کنترل کنید به احتمال زیاد کاری که خودش بخواهد را انجام می دهد و اتفاقی برعکس می افتد.
هنگامی که در مراسم عزاداری تلاش می کردم نخندم بیشتر و بیشتر خاطرات خنده دار بیادم می آمد و ذهنم داستان سرایی می کرد.راه بهتر این است که بجای کنترل اجباری ذهن، شما هم از ذهنتان فرار کنید. هنگامی که می خواهید ذهن خود را کنترل کنید بهتر است که آن خاطره یا داستانی که در ذهنتان در حال اتفاق افتادن است را مثل کاغذی مچاله کنید و بیرون بیندازید یا به ذهنتان بگویید ساکت شو. این به شما کمک خواهد کرد تا ذهن خودتان و در نتیجه رفتار خود را بهتر کنترل کنید.
3- نگاه نکن!
وقتی 11 سالم بود، فیلم اکشن و ماجراجویی زیاد تماشا می کردم، در این فیلم ها، مردان و زنان شگفت انگیزی را می دیدم که یک تنه مثل بروسلی در مقابل 10 نفر به خوبی ایستادگی می کردند. یا از روی سقف ساختمان دوطبقه می پریدند و سالم می ماندند.
من هم دوست داشتم مثل همین افراد شجاع و دلیر باشم پس تصمیم گرفتم اول بر ترس های خودم غلبه کنم. در اولین قدم شب ها تنهایی می رفتم داخل انباری تاریک و مرطوبی که آخر حیاطمان بود.
بعد از اینکه دیدم ترس چندانی ندارد تصمیم گرفتم یک مرحله دیگر پیشرفت کنم و فیلم های ترسناک تهیه کردم. اما هر بار که فیلم جدیدی می خواستم تماشا کنم بیشتر می ترسیدم از دیدن داستان و ادامه دادن فیلم. برای حل مشکل سراغ مادرم رفتم تا نسخه ای بپیچد که کمی از میزان ترس من کاسته شود. مادرم توصیه خوبی کرد که همیشه بیادم مانده است.
گفت: اگر می ترسی نگاه نکن!
به همین سادگی! درست می گفت من میخواستم احساس ترس را در خودم از بین ببرم اما چنین چیزی امکان ندارد هورمون ها همیشه در مغز ما ترشح می شوند و این ناخودآگاه و غیرقابل کنترل است!
می توان با تمرین کردن، کمتر ترسید اما نمی توانیم ترشح هورمون ها را توقف کنیم در نتیجه احساسات همیشه در ما بوجود خواهند آمد. ولی می توان آنها را نادیده گرفت و در نتیجه کنترلشان کرد، چطور؟ با ترک محل وقوع حادثه! اگر صحنه ای بوجود آمده که سبب عصبانیت و ناراحتی و یا خنده و یا غمگین شدن شماست خب محل را ترک کنید و اگر نمی توانید محل را ترک کنید خودتان را به کوچه علی چپ بزنید و خودتان را اصطلاحا به خواب و نفهمی بزنید. اگر می‌خواهید خشم خود را بصورت مدیریت شده ابراز کنید و پرخاشگری نکنید پس اول سعی کنید کار خاصی انجام دهید، مثلا آبی به صورتتان بزنید و یا چن دقیقه به عاقبت حرف هایی که قرار است بزنید،فکر کنید و سپس بعد از آرام صحبت کردن و بیان علت ناراحتیتان، محل را ترک کنید و اجازه دهید زمان حق را به شما بدهد.
این قدمی دیگر برای کنترل خود است.
4- مشغول شوید.
وقتی که احساس می کنید نمی توانید خودتان را کنترل کنید، خودتان را به کار دیگری مشغول کنید. این راحت است، کافیست در ذهنتان مشغول ذکر گفتن شوید یا دست به انجام کار دیگری بزنید.
اگر در مراسم عزا هستید و نمیخواهید بخندید پس بلند شوید و به صاحبان عزا در انجام امور کمک کنید.
اگر نمیخواهید خشمتان را بصورت پرخاشگری بروز دهید پس خودتان را به کار دیگری مشغول کنید.
اگر نمیخواهید گریه کنید پس ابتدا افکار خود را کنترل کنید و به خاطرات خنده دار فکر کنید و سپس بدون نشان دادن واکنش خاصی محل را ترک کنید و به کار دیگری مشغول شوید و اصلا به آن اتفاق فکر نکنید.
یادتان باشد گاهی کنترل کردن خود، احترام به خود است.
پایان
